Swakopmund, home of good hope and Maternity

Hoi allemaal,

Zo, alweer een tijdje geleden.. Alweer van alles gedaan de afgelopen weken! Alweer mijn 6e week in dit mooie land. Ik ben al aardig gewent aan de hitte, al is het soms echt niet te doen. Ik zal proberen om er een niet al te lang verhaal van te maken deze keer ;)
Ik wou graag foto’s uploaden en in een album plaatsen, maar de wifi is daar te slecht voor helaas. Foto’s zijn te vinden op mijn Facebook!

Swakopmund
Als eerste Swakopmund, waar ik het in mijn vorige blog al over had. Ons eerste tripje! Swakopmund is een kuststad in Namibië aan de monding van de rivier ‘de Swakop’ in de Atlantische Oceaan. Donderdagnacht 26 februari vertrokken wij om 03:00 richting dit plaatsje, met zijn 11’ en, inclusief Wayne. Wayne was onze taxi en we verbleven samen met hem in een huis wat eigendom is van zijn familie. Eenmaal aangekomen (rond 08:00) gingen we het huisje een beetje verkennen en zaten we wat te relaxen. Toen kwam Wayne binnen met het nieuws dat we om 14:00 gingen skydiven, WHAT! Die kwam wel even binnen, ook al waren we erg moe van de reis, we waren meteen wakker! Die middag was het al zo ver. Martine en ik waren als eerste aan de beurt. Samen met de mannen met wie we sprongen, 2 camera mannen en de piloot gingen we de lucht in, waar we ongeveer 20 minuten moesten vliegen naar de juiste plek om te springen. Martine ging als eerste. Het leek echt mega raar, want ik kon zien hoe ze uit het vliegtuig ‘viel’. Zo gek! Toen was ik aan de beurt… Volgens mij heb ik een tijdje mijn ogen dicht gehad voordat ik besefte wat ik aan het doen was, tijdens de vrije val.. Dit kun je ook wel wat zien op het filmpje wat gemaakt is, laat ik deze maar niet posten ;) Het is me daarom ook niet gelukt om een duim omhoog of iets dergelijks te doen, wat ze van te voren voorstelden haha. Verder dan een lachje kwam het niet, ghehehe. Toen de parachute opende was het eerste wat ik dacht: ‘oke, ik overleeft het, jeej! Nu genieten’. Het was een super mooi uit zicht, en de landing ging ook goed! Daarna was de rest aan de beurt, Martine en ik konden ontspannen kijken hoe iedereen zenuwachtig was, haha.

De volgende dag stond een boottocht bij ‘Walvisbay ‘ op het programma. We hebben zeehonden, pelikanen en dolfijnen gespot. Helaas was het niet het seizoen voor de orkas en de walvissen. Onderweg hebben we nog oesters gegeten en champagne gedronken. Weer een geslaagd dagje! Die middag zouden we wat drankjes halen voor de avond, dit moest gebeuren in een kroeg die 24 uur per dag open was. Dit was niet echt voor herhaling vatbaar, wat een engerds daar.. Er stonden zelfs tralies voor de bar. We zijn hier maar snel weer weggegaan.

De laatste dag hebben we afgesloten met quad rijden door de Namib woestijn. Dit was zo leuk! Ik denk dat ik dit het leukst vond van alles. We reden in een rij achter elkaar aan. Onderweg keek ik soms om me heen en dacht ik: ‘Omg , ik ben nu gewoon in een woestijn. Ik had nooit gedacht dat ik ooit een woestijn zou zien! Onderweg zijn we nog even gestopt om van een duin af te glijden, ook heel leuk! Alleen het omhoog lopen was iets minder, overal zand!

Home of good hope
Door alle donaties van iedereen konden wij een aantal dingen kopen voor ‘Home of good hope’ (HOGH) We hebben 2 grote tobben gekocht om ze in te wassen, douche crème, sponzen, handdoeken, onderbroekjes en nog een aantal andere dingen. Gisteren hebben we de kleine kindjes gewassen en daarna kregen ze een schone onderbroek (sommige kindjes hadden niet eens een onderbroek aan) en een schoon setje kleding. Blij en trots dat ze waren, ze straalden helemaal! Eerst waren ze wat verlegen maar later stonden ze zelfs in de blote kont in de rij. Super was het! Hier hadden we alle kleding voor ingezameld :) De kleding voor de grotere kinderen hebben we maar uitgedeeld aan ze, deze pubers hadden uiteraard geen behoefte om in hun blootje te gaan staan voor ons. Begrijpelijk natuurlijk! We hebben zo veel mogelijk kindjes blij gemaakt, al zijn er altijd kinderen die niets kunnen krijgen. Zo gaat dat ook met het eten, in de soepkeuken. Soms is er geen eten meer voor de kinderen die als laatste komen, omdat ze het verst moeten lopen naar school. Dit is zo sneu om te zien, hartverscheurend..

Maternity
Deze week zijn we begonnen op Maternity (moederschap), vrouwen die zwanger zijn. Gisteren hebben we onze eerste dag gehad. Op de afdeling is het voornamelijk wachten. Controleren hoe veel ontsluiting de vrouwen hebben en daarna wachtten tot ze moeten bevallen. Ondertussen is het de taak van de verpleegkundige om de vrouwen te ondersteunen tijdens het gehele proces. Gisteren hebben we helaas net een bevalling gemist, maar hebben we nog wel gezien hoe de placenta geboren wordt. Of naja, er uit getrokken wordt. De reden hiervoor was omdat de vrouw aan het vloeien was en de placenta er daarom uit moest. Apart gezicht. De vrouw was helemaal uitgescheurd van onderen en moet gehecht worden. Dit werd gedaan door een tweedejaars verpleegkunde student uit Namibië. Volgende week gaan we de hele week weer meelopen op Maternity! Ik hoop dan een gehele bevalling te zien :)

Zoals ik net al zei alweer in de 6e week…. De tijd is wel snel gegaan, al begin ik iedereen nu wel te missen! Al gaat dit over het algemeen hartstikke goed en ben ik er het grootste deel van de dag niet mee bezig. Er is nog een hele tijd te gaan. Nog ruim 4 maanden!

Volgende week probeer ik weer een blog te posten, hopelijk met dan een verhaal over een bevalling!

Kus