Katutura Hospital

Na een weekje ‘Home of good hope’ was het tijd om het Katutura ziekenhuis te verkennen. Vorige week maandag begonnen we met een rondleiding in het Katutura ziekenhuis. Tussen 07:30 en 07:45 zouden we opgehaald worden door zuster Thèle.
Bij binnenkomst zagen we meteen al een enorme rij staan voor de receptie.. Wow.
Tijdens het wachten op zuster Thèle vermaakten we ons wel, er was van alles te zien, ook nog een Himba gezien.
Om 08:15 toch maar actie ondernomen en hebben we zuster Thèle zelf maar opgezocht. Wat bleek, ze wist niet eens dat we kwamen. :P Toen een schema gemaakt voor de afdelingen waar we heen gaan en een rondleiding gehad door het ziekenhuis et cetera.
Wat moet dat wennen zeg, de snelheid waarop iedereen alles doet. Zuster thèle was met 5 dingen tegelijk bezig dus het schoot niet erg op.. Dit zal wel weer even moeten wennen, straks in Juli!

De volgende dag begon ik samen met Iris op afdeling 5B, Medical ward, mensen die behandeld worden met medicijnen. De afdeling was niet echt interessant en de verpleegkundigen waren niet bepaald aardig. Ze houden erg van delegeren hier en doen het liefst zelf zo weinig mogelijk. Er werd zelfs een bedlegerige vrouw niet afgedrogen na het wassen omdat ze geen handdoek had, dan maar op laten drogen. Oh, en het bloeddruk apparaat doet het niet meer? Oke, naja dan doen we de controles niet toch?
De volgende dag dus maar naar een andere afdeling gegaan, het werd gynaecologie. Dit is allemaal prima, je mag overal meelopen, dus dit was wel fijn. Gynaecologie is echt een super leuke en interessante afdeling. We hebben hier onder andere een operatie van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gezien. Naja op de OK dan. Verder veel ge SOAP’t. Dit wordt in het Nederlands SOEP genoemd, dit waren we dus al wel wat gewend. ☺ Wel fijn dat je je ook wat nuttig kan maken. Het bedden opmaken komt hier trouwens wel erg precies. De rest lijkt allemaal iets minder belangrijk te zijn, maar de bedden moeten wel netjes zijn, ja logisch ;)

Op deze afdeling ontmoetten we ook een Nederlandse arts, zij vroeg ons of we een patiënt samen met haar naar de labour wouden brengen. De vrouw had al een week last van bloedingen (thuis), haar placenta liet los. Haast dus. Ze had al volledige ontsluiting dus we gingen snel die kant op. Ze had een kleed over haar heen. Eenmaal bij de labour aangekomen dachten Iris en ik voor het eerst een bevalling te zien. Dit bleek niet het geval want toen we het kleed optilden lag de 22 weken oude baby er al, overleden….
Erg heftig om te zien. De zusters keken er desondanks niet van op en waren nog even vrolijk als voorheen. Ook heftig om te zien. De Nederlandse arts was wel heel erg lief voor de vrouw. Wel heel erg gek, je denkt van te voren dat je bij zo’n situatie kei hard gaat huilen, maar omdat niemand er hier van op kijkt doe je dat dus niet. Erg raar!

In het ziekenhuis kun je gemakkelijk herkennen wie er student is en wie niet. De studenten hebben evenveel streepjes op hun jasje als in welk studie jaar ze zitten.
Erg handig dus. Aan de kleurtjes op de schouders van de verpleegkundigen kun je zien wie er een universitaire studie heeft gedaan en wie alleen een cursus. Paars betekend dat ze een universitaire studie hebben gedaan en donkerblauw betekend dat ze alleen een cursus hebben gedaan. Knopen die ze er op hebben kunnen nog staan voor andere specialisaties of iets dergelijks.

Wat wel opvalt is dat de verpleegkundigen hier weinig tot geen empathie tonen voor hun patiënten. Oh, niet alleen de verpleegkundigen trouwens.. Iedereen die in het ziekenhuis werkt kan er wel wat van. Voorbeeldje: wij gingen met een patiënt mee die voor OK moest (buitenbaarmoederlijke zwangerschap). De mevrouw lag al ruim een uur te wachten. Toen ze eindelijk aan de beurt was en zichzelf op de operatie tafel had gehesen moest ze toch maar weer op de gang plaats nemen. Er was een andere mevrouw die wat bang was, en deze ging toen maar eerst. Ook wel begrijpelijk natuurlijk. Deze mevrouw werd niet gerustgesteld en schrok zich rot toen het verdoving-kapje op haar mond werd gedrukt. Op zich zag de operatie er wel redelijk goed uit. Ondertussen werd er nog gezellig een cola’tje gedronken en een belletje gepleegd. De huid werd open gebrand, dit stonk wel echt heeeeeel erg!

In het weekend hier gezellig op stap geweest met zijn allen. Met zijn allen bedoel ik ons 4’en, de andere 2 meisjes van de NHL en nog 2 Nederlandse meisjes uit Brabant. Oja, en Kenton en Michael. Na de tijd nog lekker gezwommen in het zwembad haha.
Zaterdag avond gingen we uit eten bij een soort restaurant, wat in het Katutura gebied lag. En wie kwamen we daar tegen? De 3 vrijwilligers van ‘Home of good hope’.
En ze waren niet zo lief als ze in daar waren. De ene liet een biertje over onze tafel vallen en de andere zat te schooien om bier.. Erg apart dus en een beetje jammer omdat ons beeld van ‘Home of good hope’ nu ook een beetje veranderd is. We zijn benieuwd hoe het gaat zijn om ze binnenkort weer te zien bij ‘Home of good hope’. Daarna maar snel Kenton gebeld en die kwam ons ophalen.

Gisteren zijn we wederom gezellig uit eten geweest en daarna naar de bioscoop: dead pool. Erg leuke, slechte film haha. Dit kostte ons maar liefst omgerekend 3 euro.

Vandaag zijn we begonnen op de pediatric ward, kindjes van 0-3 jaar. Leuke werkdag gehad. De controles gedaan bij de kindjes en wederom ge-SOAP’t. Veel kindjes liggen hier met hartproblemen, longproblemen, infectie en veel kinderen die ondervoed/uitgehongerd waren. Ook nog 2 baby’tjes onder de lamp gezien, dit kwam me bekend voor! Temperaturen wordt hier trouwens overal gedaan onder de oksel, met een rectale thermometer. Logisch he! Temperaturen van 35, bij iemand die lekker warm aanvoelt zijn dus hier ook erg normaal. Op deze afdeling gaan we deze hele week mee lopen. Komend weekend gaan we een weekendje weg!!! Swakopmund it is! Zin in. Daarna horen jullie wel weer van mij.


Groetjes uit het op dit moment bewolkte Windhoek